Loes Smoezenpoes
In de schaduwen van koninklijke pracht en praal waar geheimen en verborgen verhalen fluisterend door de paleisgangen dwalen heeft Isha Escribano een dappere nicht van koningin Máxima, besloten de stilte te doorbreken. Met de publicatie van haar boek “Het is pas leven als het waar is”, werpt Isha een onthullend licht op haar reis, transformatie en helaas vervreemding.
Vanaf haar vroege jeugd voelde Isha zich gevangen in een lichaam dat niet weerspiegelde wie ze werkelijk was. Opgroeien met het besef ‘anders’ te zijn in een wereld die star vasthoudt aan traditionele genderrollen was geen gemakkelijke opgave. Haar besluit om vanaf haar 24e als vrouw door het leven te gaan was een daad van moed in de zoektocht naar ware identiteit en geluk.
Escribano’s transformatie die uiteindelijk leidde tot een transgenderoperatie, markeerde het begin van een nieuw hoofdstuk. Maar dit pad naar zelfacceptatie kwam met een hoge prijs: de vervreemding van haar familie. Isha beschrijft zichzelf als het ‘zwarte schaap’, iemand wiens bestaan ongemakkelijkheid en afwijzing oproept binnen de koninklijke familie. Haar relaas over de band met Máxima, eens gevuld met jeugdige onschuld en gezamenlijke uitstapjes naar clubs, onthult een diepe kloof die ontstond na haar besluit om van geslacht te veranderen.
Deze vervreemding, zo lijkt het, strekt zich uit tot het hoogste echelon van de koninklijke familie. Máxima het toonbeeld van gratie en koninklijke plicht blijkt een figuur van controverse in Isha’s verhaal. Escribano’s eerdere onthullingen aan Vanity Fair schilderen een beeld van een nicht die zich superieur voelde en nu, geconfronteerd met Isha’s transseksualiteit liever afstand neemt om haar ‘perfecte leventje’ niet te verstoren.
“Maar ik moet gelukkig zijn, dat is mijn recht,” stelt Isha, een zin die resoneert met de kracht van iemand die vecht voor haar plek in de wereld, ondanks de storm van afwijzing en onbegrip.
Ik bedoelde isha.