Benny Paparazzo
Jan Boskamp heeft zware tijden achter de rug en dat is nog zacht uitgedrukt. De voetbalanalist, die normaal gesproken bekendstaat om zijn vrolijke en energieke persoonlijkheid, kwam de afgelopen tijd in een diep dal terecht. Het begon allemaal tijdens de jaarwisseling niet die van afgelopen jaar, maar die daarvoor. Wat een feestelijke tijd had moeten zijn, eindigde in een ramp voor Jan. Hij belandde op de intensive care met hartproblemen, het RS-virus en een zware longontsteking. Alsof dat nog niet genoeg was, kreeg hij ook te maken met een diep psychologisch trauma dat hij maar moeilijk te boven komt.
“Op een gegeven moment wilde ik gewoon niet meer”, vertelt Jan in een interview met weekblad Privé. Zijn woorden snijden door de ziel, vooral als hij zegt dat hij de dokter vroeg om het op te geven. “Laten we er maar mee stoppen, ik hoef niet meer”, zei hij. Gelukkig was zijn arts vastbesloten om hem erdoorheen te slepen. “Nee, dat moet je niet doen, Jan”, kreeg hij te horen. “We gaan er alles aan doen om je er weer bovenop te krijgen.” Het was een belofte die de dokter tot nu toe is nagekomen, maar Jan houdt nog altijd een duidelijke grens aan. Als hij ooit in een situatie terechtkomt waarin hij niet meer zelfstandig kan functioneren, heeft hij ervoor gekozen om euthanasie te willen.
Zijn fysieke herstel is één ding, maar het emotionele litteken dat zijn 19-jarige kleinzoon Dennis achterliet, toen hij koos voor zelfdoding, blijft onuitwisbaar. “Sinds Dennis is overleden, is alles veranderd”, zegt Jan met zichtbare pijn. De telefoontje dat hij op die bewuste woensdagavond kreeg, zal hij nooit vergeten. “De grond zakte onder mijn voeten weg”, vertelt hij. Mensen zeggen weleens dat verdriet slijt met de tijd, maar dat is voor Jan absoluut niet het geval. De leegte die Dennis heeft achtergelaten is blijvend. De jaarlijkse reizen met zijn kleinkinderen zijn nu een herinnering uit het verleden. “Ze vragen nog steeds of opa meegaat, maar ik weet het niet. Het zal nooit meer hetzelfde zijn.”
En dan is er ook nog zijn beslissing om definitief afscheid te nemen van VI. De man die jarenlang het gezicht was van het populaire voetbalpraatprogramma heeft besloten dat het genoeg is geweest. “Het was een geweldige tijd met Johan, René en Wilfred, maar de afstand van België naar Hilversum werd gewoon te groot”, verklaart hij. “Die eindeloze files maakten me gek.” Toch lijkt het alsof Jan een nieuwe wereld ontdekt heeft nu hij niet meer constant op en neer hoeft te reizen voor werk. Hij en zijn vrouw Lydia hebben nu eindelijk tijd om samen van het leven te genieten. “We doen samen boodschappen, gaan ergens gezellig eten, en af en toe ondernemen we iets leuks.”
Maar ondanks al die kleine geluksmomentjes blijft de schaduw van het verleden hangen, een herinnering aan het verlies dat nooit zal slijten.
