Loes Smoezenpoes
Arme Wilfred Genee de man van 57 die elke avond zijn best moet doen terwijl zijn leeftijdsgenoten allang met een dekentje op de bank wegdommelen. Voor hem begint de show pas echt om half 10, wanneer de meeste mensen al half in slaap zijn gevallen. Maar hé, dat is de prijs die je betaalt als je in de spotlights wilt staan. En soms, ja soms, gaat dat helemaal mis. Zoals afgelopen donderdag, toen Wilfred de boel flink liet ontsporen. Bij BNR The Friday Move liet hij het allemaal los: “Met Albert Verlinde, dat vond ik een 6,5. Dat zei ik meteen na afloop van de uitzending. Dat was een 6,5 of een 6. Het was mijn schuld. Omdat mijn energie niet goed was. Ik voelde dat ik hem niet aan de praat kreeg, het publiek deed niet mee, de onderwerpen waren niet leuk.”
Echt Wilfred, een 6,5? Geef jezelf wat meer credit of niet. Maar nee, de presentator legt het volledig bij zichzelf neer, en niet zonder zelfhaat. “Dan rij ik ook naar huis en dan denk ik: shit, lul, klootzak.” Lekker subtiel, Wilfred. Alsof we niet al doorhadden dat je jezelf flink in de spiegel bekijkt na zo’n misser. Hij blijft piekeren over wat er fout ging, alsof hij met de hele wereld in gevecht is, inclusief zichzelf.
Wilfred geeft zichzelf een lesje, maar wordt het ooit beter?
Wilfred, die normaal zo scherp is voelt dat hij voortdurend ‘aan’ moet staan. “De kern bij alles wat je doet in het leven is: energie en aanstaan. Je moet gelijk energie brengen op het moment dat je begint. Zodra ik begin ook al voel ik me heel slecht, is het: dag dames en heren, goedenavond, leuk dat u er bent.” Klinkt vermoeiend? Dat is het waarschijnlijk ook. Maar geen tijd om te klagen, Wilfred, de show gaat door. “Je moet aan blijven staan. Luisteren, luisteren en luisteren.” Luisteren naar wie? Johan? René? Of misschien gewoon naar jezelf, Wilfred. Want ondertussen zit hij met argusogen te kijken of Johan geïrriteerd raakt of René een grapje wil maken. Het lijkt wel een circus waar Wilfred de hoofdclown is terwijl hij vooral hoopt dat de boel in de fik vliegt. “Als het vuurtje brandt, niks meer doen, achterover gaan zitten,” zegt hij zelf. Maar brandt dat vuurtje nog wel, Wilfred?
En als we het dan toch over rituelen hebben: Wilfred komt steevast twee minuten voor de uitzending binnen, alsof hij nog even snel zijn masker opzet voordat het spektakel begint. “Het is een soort ritueel geworden. Je doet dingen die je gewoon zó gewend bent.” Ja, Wilfred, het klinkt alsof je wel wat verandering kunt gebruiken. Zeker als je met zo’n slechte energie je avond door moet. Misschien is het tijd om dat masker eens wat eerder af te gooien.
