Loes Smoezenpoes
Het lijkt erop dat Anouk, ondanks haar eerdere felle kritiek op The Voice of Holland, het programma toch weer met een schuin oog bekijkt. Ooit bestempelde ze het programma als een “corrupte bende,” en liet ze in niet mis te verstane woorden weten wat ze dacht van de gang van zaken achter de schermen. Maar als we de geruchten mogen geloven, houdt niets haar tegen om een terugkeer te overwegen—als het budget in haar straatje past, uiteraard.
“Drie mannetjes kunnen hun broek niet dicht houden”
Anouk laat zich duidelijk niet snel van de wijs brengen door de eerdere schandalen en de geur van het schandaal die nog rond het programma hangt. “Kom op, dat een paar gasten hun lul niet in hun broek kunnen houden, betekent toch niet dat dat hele programma niet meer door kan gaan, dat is toch crazy?” schampert ze. En wat haar betreft, is er een simpele oplossing: “Zet er gewoon een frisse lichting coaches neer.”
Terugkeer? Alles draait om het geld!
Hoewel Anouk nog geen uitnodiging heeft ontvangen, sluit ze een rentree zeker niet uit—maar alleen als de cijfers kloppen. Presentator Eddy Zoëy, die haar de hemel in prijst als een ideale aanwinst, krijgt direct te horen hoe de vork in de steel zit. “Ik zou het overwegen, maar het hangt ervan af wat het budget is,” vertelt Anouk onomwonden. Coach zijn is volgens haar een intensieve taak, en voor niets gaat de zon op.
Het draait ook om de chemie
Naast een goedgevulde bankrekening, benadrukt Anouk dat de juiste sfeer cruciaal is. “Het hangt er ook vanaf wie de andere coaches worden,” legt ze uit, “want ik werk graag met mensen met wie ik een klik heb.” Anouk lijkt op alles voorbereid.
Anouk slaat microfoon uit handen van Shownieuws verslagever
Nadat Anouk klaar was bij de RTL Boulevard-studio en naar buiten liep om weer richting huis te gaan kwam de volgende verrassing: Shownieuws stond buiten al op haar te wachten met verslaggever Thom Goderie, die maar al te graag nog wat vragen op Anouk wilde afvuren. “Anouk, wat een prachtig nummer!”, begon Thom, misschien iets té enthousiast voor de uitgesproken rockzangeres. De respons liet niet lang op zich wachten: “Pfff! What the f*ck doen jullie hier? Gaan jullie nou serieus door met dit geslijm?”
Goderie, inmiddels wat ongemakkelijk, probeerde het nog: “Ja, we willen gewoon even weten hoe het voelde om dat nummer voor het eerst te zingen.” Anouk rolde met haar ogen en sloeg de microfoon weg. “Niet zo dichtbij, joh!”, riep ze uit. Toch, misschien net ietsje vertederd door zijn doorzettingsvermogen, sloot ze af met een snelle “Dankjewel, super.”
Het ‘media-circus’ kon Anouk blijkbaar matig boeien. Ze gaf nog toe dat ze een nummer had ingestuurd voor het Songfestival, maar benadrukte dat het haar niets zou schelen als het niets werd: “Ja, dat weet ik nog niet. We gaan het meemaken. Ze moeten eerst nog naar alle nummers luisteren, toch? Iedereen krijgt een eerlijke kans en ik moet gewoon wachten, net zoals de rest. We gaan het meemaken. Het wordt een rocknummer.”
En zo vertrok ze weer, een mengeling van ontwapenende eerlijkheid en ongezouten meningen achterlatend — precies zoals we van Anouk gewend zijn.
