Weduwe van Ron Brandsteder weer in de spotlight: spontane lunch of ijskoude timing?

Slechts weken nadat het land afscheid nam van showbizzveteraan Ron Brandsteder, lijkt de rouw bij weduwe Yvonne alweer plaats te maken voor een smakelijke salade en een stralende selfie. Op Instagram dook ineens een foto op van Yvonne aan de lunch met visagievorst Leco van Zadelhoff. Plaats delict: het hippe restaurant De Kas in Amsterdam. De tekst erbij? “Spontane maandagmiddaglunch met de leukste bij de lekkerste.” Zeg maar gerust: rauwe andijvie met een randje ongemak.

Dat het overlijden van Ron veel mensen heeft geraakt staat buiten kijf. Hij stierf op 74-jarige leeftijd stilletjes ver weg van de schijnwerpers die hem ooit groot maakten. Zijn afscheid kwam hard aan zeker bij het publiek dat hem jarenlang zag als de joviale charmeur op tv. Bij Yvonne was het verdriet, naar eigen zeggen groot. Ze leerde hem ooit kennen bij een concert van André Hazes. Inmiddels is dat romantische begin verworden tot een symbolisch einde.

Privé-hoofdredacteur Evert Santegoeds was er als de kippen bij om hun huwelijksconstructie uit te leggen. “Ze hadden een eigen manier gevonden om hun huwelijk in stand te houden en dat was in twee huizen.” Dat klinkt als een tactische echtscheiding zonder papierwerk. Toch was Ron volgens Santegoeds in zijn laatste weken weer in Yvonnes huis te vinden. Daar omringd door haar en hun zonen zou hij zijn laatste adem hebben uitgeblazen. Alles in huiselijke kring zonder pottenkijkers.

Caroline Tensen bevestigde dat Ron zich volledig had teruggetrokken. “Ik heb Vonny nog wel gevraagd van: ‘Ik weet dat hij bij je ligt, mag ik nog komen of is dat niet wenselijk?’, en toen zei ze: ‘Hij wil echt niemand meer zien.’ Dat moet je dan respecteren.” Een aandoenlijke stilte. Kortstondig.

Want nu is er dus die foto. Yvonne aan tafel met Leco, lachend in de lens, een bord groene blaadjes voor zich. Leco, altijd in voor een gevatte caption, zwijgt niet: “Lekker!” En het internet fronst.

Volgens Leco doet Yvonne het overigens “fantastisch goed”. En de jongens ook. Maar de vraag is: hoe snel is te snel? Of geldt ook in de jetset: verdriet is privé, maar de lunch is openbaar?