Tragedie slaat toe: geliefde Winter Vol Liefde-ster overleden

Maarten van Gent de man die zelfs de dood een middelvinger durfde te geven is niet meer. De voormalige basketbalcoach en opvallendste deelnemer van Winter Vol Liefde seizoen twee is op 78-jarige leeftijd overleden in een ziekenhuis in Estland. Maarten was geen meeloper, geen cliché, geen pathetisch tv-figuur die zijn zendtijd gebruikte voor oppervlakkig geweeklaag. Nee, Maarten koos ervoor om zijn laatste maanden niet te verstoppen, maar te delen. Rauw. Direct. Ongefilterd.

De meeste mensen kruipen weg bij een terminale diagnose. Maarten niet. “Ik ga dood. Nou en?” zei hij nuchter tegen Story. En daarmee zette hij in één zin het hele opgeblazen sterf-taboe op zijn kop. Geen tranentrekkerij, geen spirituele soepsessies. Gewoon, nuchter vaststellen: dit is wat het is. En ja, dan ga je óók nog meedoen aan een realityshow.

Tijdens de opnames kreeg hij te horen dat hij alvleesklierkanker had, terminaal. Dat zou voor de meesten het einde betekenen van elke publieke exposure. Maar Maarten draaide gewoon door. Waarom? “Weinig te verliezen.”

De chemokuur? Die kwam er alleen op aandringen van zijn familie. “De kans was maar 20%. Het sloeg enigszins aan, maar ik ben er weer mee gestopt. Ik wil geen pijn lijden. Daar heb ik pillen voor.” Alsof hij sprak over een verkoudheid en een doosje paracetamol. Dat was de toon. Hard, maar eerlijk. En ergens ook bevrijdend.

Op sociale media deelde hij een foto van zijn verzwakte lijf, compleet met ironische tekst: “Hij kwam en plantte zich voort en is klaar om te vertrekken. Gisteren getekend om mijn overleden lichaam af te staan aan de medische gemeenschap in Estland. Hebben ze daar dan in ieder geval iets te snijden.” Wie dat durft te zeggen over z’n eigen sterfelijkheid, verdient geen medelijden, maar applaus.

Bij de reünie van Winter Vol Liefde ontbrak hij. Zijn gezondheid liet het niet meer toe. Maar hij was er wél, in woorden in herinneringen. Annette zei het zo: “Die man zit echt in mijn hart, dat blijkt.” En dat is exact wat hij deed. In het hart gaan zitten. Zonder franje, zonder filter, maar met een oprechtheid waar je niet omheen kon.

Maarten van Gent was geen slachtoffer. Hij was een regisseur van zijn eigen afscheid. Zelfs in zijn laatste hoofdstuk bleef hij controle houden over de toon, de stijl en de timing. In een wereld vol maskers koos hij voor de naakte waarheid. En nu is hij weg. Maar niet vergeten.