Winter Vol Liefde Mike en zijn ma duiken op in The Passion, maar zonder Denise – breuk op komst?

Het paasfeest werd dit jaar niet in de kerk, maar op z’n meest Nederlandse wijze gevierd: met een media-evenement dat ergens tussen musical en talkshow bungelt. The Passion streek neer in Terneuzen en sleurde kijkers mee in een mix van Bijbelse drama’s, BN’er-symboliek en onvervalste pathos. Maar achter de scenes hing er dit keer meer lading dan het grote kruis ooit kon dragen.

Daar stonden ze plots, Mike en zijn onafscheidelijke moeder Monique bekend uit Winter Vol Liefde, stilletjes te figureren in het paassprookje alsof ze er per ongeluk terechtgekomen waren tijdens een paasbrunch op locatie. Geen woord werd er gerept, maar daar stonden ze in hun zwijgen harder schreeuwend dan het koor.

Opvallender was misschien wel wie er níét was: Denise, Mike’s inmiddels vaste vlam schitterde door afwezigheid. De reden? Die blijft in nevelen gehuld, maar voor oplettende kijkers leek het symbolischer dan bedoeld: de liefde van Mike net als de hoop van de apostelen plots verdwenen uit beeld.

En dan was er Eva Simons. In de rol van Maria zong ze haar ziel uit haar lijf tijdens Schaduw de Nederlandse vertaling van Lady Gaga’s Shallow. Maar wat niemand zag, is dat er achter die vocalen een vers rauw verdriet schuilging. Eva verloor kort voor de opnames haar kindje tijdens de repetities. Een miskraam. De tranen op haar wangen waren geen acteerspel — ze vloeiden uit een wond die nog niet geheeld was. “Een moeilijk persoonlijk moment na wat ze heeft doorgemaakt,” zei de productie terwijl de camera’s bleven draaien.

Wendy van Dijk die na haar commerciële mediabijrolletjes een beetje in het verdomhoekje was beland pakte onverwachts revanche. Ze presenteerde met vaste hand en bewijst: wie het vak kent verliest het nooit. Ironisch, gezien haar eigen jaar vol zorgen met een zieke dochter thuis. En als Judas? Eddy Zoë het gezicht van RTL Boulevard transformeerde overtuigend tot de ultieme verrader een Judas met charme én venijn.

Richard Groenendijk verraste als Pilatus. Normaal de flamboyante komiek nu de twijfelende rechter. Verrassend integer, menselijk bijna. In tegenstelling tot de Judas van Zoë die overduidelijk genoten heeft van zijn rol als rat met een microfoon.

En jawel, wie dook er ook nog even op in het decor van kruizen en lantaarnpalen? Hugo de Jonge. De tijdelijke Commissaris van de Koning stond tussen het publiek als een figurant met ambities. Zijn woordvoerder verbood deelname, maar het schijnt dat Hugo zelf zat te dubben. CDA’ers zijn tenslotte gek op symboliek zeker als er verkiezingen in aantocht zijn.

Een Passion dus die bol stond van het drama met net genoeg glamour om de ellende draaglijk te maken. Maar onder het dunne laagje glans lag echte pijn, echt verlies, en stille afwezigheid. En dat maakte deze editie — of je het nu religieus bekijkt of niet — akelig menselijk.