Loes Smoezenpoes
We kunnen nog allemaal wel herinneren toen Yvonne Coldeweijer bekend maakte dat Waylon zijn zwangere vriendin Bibi bedroog. Waylon bood publiekelijk zijn excuses aan en gaf als reden dat zijn zaakje niet meer werkte en hij dit wilde testen bij andere dames.
Iedereen dacht meteen wat een lariekoek verhaal, maar nu geeft Bibi toe dat dit klopt. Sterker nog volgens Bibi mocht zij vreemdgaan van Waylon om aan haar trekken te komen aangezien zijn zaakje niet meer werkte. Dit verteld Bibi in haar recentelijk verschenen dubbelboek. Met een pen gedoopt in ongefilterde eerlijkheid beschrijft ze de turbulentie van hun relatie inclusief de strubbelingen in hun liefdesleven.
Op de pagina’s van haar autobiografie laat Bibi de lezer binnen in haar wereld van jeugdherinneringen tot de hedendaagse perikelen. Ze omzeilt daarbij geen enkele delicate kwestie waaronder Waylons worstelingen met trouw en intimiteit. “Hoe kon die slappe banaan nu denken dat ie in deze tijd onopgemerkt zijn doorbloeding buiten de deur op gang kon proberen te krijgen,” deelt ze met een rauwe openheid.
In een ontboezeming reflecteert Bibi op het gemis dat ‘de jaren’ met zich meebrachten in hun slaapkamer waar passie vaak een onzichtbare drempel tegenkwam. Ze koos ervoor haar lippen stijf op elkaar te houden om het fragiele ego van haar partner niet te schaden. “Jawel, taboes bestaan dus ook binnen je relatie,” erkent ze.
Bibi’s verlangen naar intimiteit werd een stille metgezel in haar overpeinzingen. Ze vraagt zich af: “Is dit dan het intieme leven dat je hebt als er meer dan genoeg vlinders aanwezig zijn?”
Ze doet ook uit de doeken hoe Waylon reageerde op haar onuitgesproken behoeftes waarbij zijn eigen frustraties leidden tot de uitroep: “Ik kan je niet geven wat je verdient, ik ben niets waard!” Zijn radeloosheid ging zo ver dat hij suggereerde dat Bibi elders moest zoeken wat hij haar niet kon bieden.
Met een mix van humor en pijn vertelt Bibi over de mislukte pogingen om in haar dm’s een uitvlucht te vinden, die alleen maar uitmondden in meer verwarring, tranen en troost.
Het boek eindigt met Bibi’s verzuchting over de liefde die ze voelt en de menselijkheid die ze niet kon accepteren: “Had ik hem nou, maar voor zijn verjaardag een strippenkaart bij die therapiepraktijk naast het consultatiebureau gegeven.”
In plaats van al die energie in een boek te steken had je beter jaren geleden een strippenkaart voor samen gekocht .
Mooi excuus van die viezerik , dat Bibi het dan maar beter buiten de deur kan zoeken, omdat hij het zo genaamd niet meer kan.
Dat is alleen een vrij brief om zelf vreemd te kunnen gaan.
Misselijke vent.