Dennis Schouten bekend van Roddelpraat heeft een hartverscheurende bekentenis gedaan die iedereen heeft geschokt. Dennis onthulde zijn diepste en donkerste gevoelens in een aflevering die niemand onberoerd liet. Hij deelde zijn jarenlange gevecht met psychische problematiek een strijd die hem tot de rand van de afgrond heeft gebracht.
“Al jaren worstel ik met het leven,” begint Dennis zijn ontboezeming waarmee hij een venster opent naar zijn ziel. Ondanks een leven dat op papier als benijdenswaardig mag worden beschouwd is de realiteit voor Dennis er een van constante strijd een gevecht tegen onzichtbare demonen die hem geen moment rust gunnen. Gevoelens van leegte eenzaamheid en onrust beheersen zijn bestaan, gevoelens die door de jaren heen alleen maar zijn versterkt.
In een onthulling die rauw en eerlijk is, vertelt Dennis over de vele pogingen die hij heeft ondernomen om deze gevoelens het hoofd te bieden: medicatie, therapie, zelfs een verhuizing terug naar zijn roots in Enschede. Desondanks bleef het gewenste effect uit. Hij vermoedt dat de oorzaak ligt bij experimenten met medicatie tijdens zijn jeugd die mogelijk onherstelbare schade aan zijn psyche hebben aangericht.
Het meest aangrijpende moment kwam echter toen Dennis zijn wens voor euthanasie kenbaar maakte. “Maar ik wil deze rit niet meer uitzitten,” verklaarde hij, een uitspraak die zowel moed als wanhoop uitstraalt. Hij erkent de complexiteit van zijn gevoelens vooral tegenover degenen die vechten voor elk moment van leven. Toch voelt Dennis zich niet verplicht om een leven te leiden dat voor hem ondraaglijk is geworden.
Met een toekomstperspectief dat even somber als besluitvaardig is spreekt Dennis over het nemen van de regie over zijn eigen leven na eerst zorgvuldig alles en iedereen die hem lief is, goed achter te laten. Zijn boodschap is er een van tegenstrijdigheden: een verlangen naar het einde vermengd met de wens om tot die tijd het beste van het leven te maken, met humor, zelfspot en een kritische blik.
De openheid van Dennis over zijn worstelingen en zijn euthanasiewens heeft een golf van reacties teweeggebracht. Terwijl sommigen worstelen om zijn keuze te begrijpen, bieden anderen steun en liefde, in de hoop dat hij nog enige troost kan vinden.
Zelf de regie hebben en zelf kunnen beslissen wanneer het genoeg is op een waardige manier . Respect
Weet u nog? Antonie Kamerling, die oktober 2010 zelf een eind aan zijn leven maakte. Hij had toen al een traject van psychiatrische hulp en medicatie gevolgd en bleef last hebben van zware depressies. Het is goed, dat er nu wetgeving bestaat van actieve/passieve euthanasie, zodat het mensen onnodig lijden en heftige zelfmoordpogingen gespaard blijft. Hoe moeilijk ’t ook is; je moet toestaan, dat sommigen niet meer verder kunnen/willen. Mentale pijn is vaak niet te zien, maar is wel degelijk ernstig.
Ik kreeg op mijn telefoon een bericht over jou Dennis…dit vindt ik heel erg zo jong en het niet meer zien zitten
Nu wil ik jou aanbieden wat geen geld kost
Alleen jij moet bidden naar De HEERE toe
De God van Hemel en aarde
En vragen en smeken of die jou helpen wil
En die wil mensen in nood helpen
Roep maar HEERE help mij
Roep HEM aan en blijf roepen
Je zult zien dat het beter word đđ
Ik denk niet dat Dennis weer zin in het leven krijgt door te bidden.
Verdiep je eerst eens in uitzichtloos lijden voordat je gaat roepen dat iemand moet bidden.
Zoooo herkenbaar erg depri zijn in het grijze grauwe volgebouwde betonnen NL.đ Rotjeugd & trauma’s zĂjn idd niet fijn. En de gezondheidszorg & hulp daarvoor is minimaal in NL.
Ga gewoon eens kijken of weggaan uit die negatieve sfeer in NL, bij die sjaggi niet tolerante mensen, het slechte klimaat etc. je goed doet.
In een zonnig land gaat je kwaliteit van leven sowieso vooruit.
Alles gaat relaxter, mensen zijn aardig en behulpzaam, niet zo gejaagd, het veel meer buiten leven, veel meer genieten van het betere zonnige vrijere leven etc.
Als je leven nu een 2 heeft, kom je daar op minimaal een 6 uit.
Waardoor het leven in ieder geval al iets leefbaarder kan worden.
Denk daar eens over na & probeer het eens een (half) jaar uit.
Het is voor mij en velen al een medicijn die vita D & liefdevolle mensen om je heen hebben die je waarderen om wie je bent & waar je jezelf mag zijn.