Loes Smoezenpoes
Katja Schuurman heeft weer eens van zich laten horen en dit keer met een statement dat net zo luid is als haar eigen verschijning. In het hart van de Amsterdamse grachtengordel bracht ze een nacht door in het zogenaamde ‘Hotel AZC’, een nagemaakte versie van een asielzoekerscentrum, georganiseerd door VluchtelingenWerk Nederland. Het doel? Aandacht vragen voor de schrijnende omstandigheden waarin vluchtelingen in Nederland verkeren. Of Katja echt impact maakt, is een tweede.
Een vijfsterrenhotel? Droom lekker verder
Met het initiatief wil VluchtelingenWerk Nederland laten zien dat de werkelijkheid mijlenver verwijderd is van de luxe die sommigen blijkbaar associëren met de opvang van vluchtelingen. “Mensen denken dat deze vluchtelingen hier aankomen en direct in een vijfsterrenhotel belanden,” moppert Katja tegen Shownieuws. “De realiteit doet er niet meer toe, lijkt wel.”
Naast haar zat de Syrische vluchteling Alaa, die Katja maar al te graag bijviel met zijn eigen ervaringen. “De omstandigheden in Nederlandse azc’s zijn gewoon onmenselijk,” voegt hij toe, alsof dat nieuws is.
Van slachtoffer tot crimineel?
Katja’s tranen zijn altijd nabij en dit onderwerp was geen uitzondering. Volgens haar worden vluchtelingen behandeld alsof ze misdadigers zijn. “Ze moeten vluchten, komen hier en worden bijna als criminelen neergezet. Het breekt m’n hart,” verzucht ze dramatisch. Alsof haar woorden genoeg zijn om het hele systeem omver te gooien.
“Ik wil zo graag dat we weer vanuit ons hart handelen,” roept Katja. “We zijn allemaal hetzelfde, alleen geboren op een andere plek.” De vraag blijft echter: hoeveel impact heeft het als een BN’er in een perfect nagebouwde situatie een nachtje doorbrengt?
De Nacht der Ellende
En hoe beviel die nacht in het ‘Hotel AZC’? Katja doet verslag alsof ze een oorlog overleefd heeft. “Het was een onrustige nacht, ik kan niet anders zeggen,” deelt ze. Het probleem? Lawaai. “Huilende baby’s, telefoons die afgaan, mensen die maar blijven praten. Je kunt gewoon de knop niet uitzetten. Het is claustrofobisch.”
Ze benadrukt dat ze heus niet moeilijk is als het op slapen aankomt. “Leg me ergens op de grond en ik slaap. Maar dit… Het houdt niet op. Echt ongelooflijk.”
Een nobele poging of goedkoop activisme?
Hoewel Katja’s boodschap oprecht lijkt, blijft de vraag of haar nachtelijke avontuur in een nagemaakt azc écht iets toevoegt aan het debat. Of is dit gewoon een zoveelste poging van een BN’er om zich even in de schijnwerpers van activisme te plaatsen? Eén ding is zeker: Katja weet het goed te brengen, maar of het meer is dan wat holle woorden in een grachtengordelsetting, blijft de vraag.
Barmhartige Katja, kan dan beter een gezin bij haar opnemen, in haar grote huis.
Je kunt als vluchteling, je ook aan de regels houden daar, in dat hotel, zeker die volwassenen die aan het bellen zijn in de nacht.
Die kan helemaal niets en dat bewijst ze al jaren.
De realiteit is niet in een nagebouwde AZC te vinden hoor .Ga eerst maar eens een nachtje in Ter Apel liggen waarschijnlijk buiten omdat er geen plek is .En kom dan met een oplossing i.p.v te gaan lopen roeptoeteren .Want dat het schrijnend is dat weet iedereen wel.