Loes Smoezenpoes
Lale Gül de 27-jarige schrijfster die bekendstaat om haar scherpe pen en onverschrokken houding, heeft op liefdesgebied nog niet de jackpot gevonden. Ze is single en daar is ze niet bepaald blij mee. In een openhartig gesprek met De Telegraaf geeft ze toe dat ze snakt naar een partner. “Ik heb wel behoefte aan iemand die met me meedenkt,” zegt ze. Maar haar eisenpakket is veranderd. Geen feestbeesten meer, geen onstuimige avonturiers—Lale zoekt rust. “En ik slaap alleen lekker als er iemand naast me ligt.”
Feestbeesten? Nooit meer!
Lale blikt terug op haar vorige relatie die allesbehalve een match made in heaven bleek. Drie jaar lang was ze samen met iemand die haar compleet uitputte. “Ik ben heel introvert en huiselijk, lees boeken en kranten, luister naar podcasts,” vertelt ze. Haar dagen vult ze met intellectuele verdieping en een gecontroleerde levensstijl. “Ik gebruik geen drugs, drink niet te veel wijn. Door mijn opvoeding ben ik een gecontroleerd mens.”
Maar zoals het wel vaker gaat, viel ze juist op het tegenovergestelde. “En dan val ik dus op het andere uiterste: vriendjes die elke dag naar een feest of festival willen.” Een man die ’s ochtends brak thuiskomt van een technofeest en in de middag alweer zijn volgende rave plant? Die tijd is voorbij.
‘Ik zoek een saaie lul, maar niet té oud’
Het roer gaat radicaal om. Geen fuifnummers meer, maar stabiliteit en rust. “Vanaf nu ga ik dus op zoek naar een saaie lul,” zegt ze droog. Een man die liever met een boek op de bank zit dan de hele nacht in een club staat. En wat leeftijd betreft? Ze zoekt iemand met wat levenservaring. “Hij mag ouder zijn,” onthult ze. Maar voordat vijftigplussers nu massaal hun kans willen wagen, stelt ze snel een grens. “Zeg tot vijftig jaar.”
Kinderwens definitief van tafel
Waar Lale ooit droomde van een gezin, heeft de realiteit haar die wens ontnomen. De voortdurende doodsbedreigingen die ze ontvangt sinds het uitkomen van haar controversiële boek Ik ga leven hebben haar doen beseffen dat het geen optie meer is. Ze wil geen kind grootbrengen in een wereld waarin gevaar constant op de loer ligt.
“Door mijn situatie heb ik afscheid genomen van de kinderwens die ik van jongs af heb gehad,” zegt ze. “Heel verdrietig, maar ik ga geen kind met doodsbedreigingen opzadelen. En ik vrees dat ik niet oud word.”
Een hartverscheurende bekentenis, maar tegelijkertijd tekenend voor de keiharde realiteit waarin Lale Gül leeft. Terwijl ze zoekt naar liefde en stabiliteit blijft de schaduw van bedreigingen haar dagelijks achtervolgen.
