Loes Smoezenpoes
Wendy van Hout is woedend en diep gekwetst. Ze haalt openlijk en ongegeneerd uit naar jeugdzorg nadat een rechter besloot haar jongste zoon grotendeels bij zijn vader te laten wonen. De vriendin van Peter Gillis beschuldigt de organisatie ervan haar moederschap volledig verkeerd te beoordelen. In de podcast ‘Niet Zo Jeugdzorg’ steekt ze haar frustratie niet onder stoelen of banken: „Ik dacht: nee, jeugdzorg gaat mij niet helpen. De jeugdzorg is sowieso niet altijd mijn beste vriend geweest, maar in dit verhaal ben ik heel erg verbaasd over de gang van zaken daar.”
Wendy beweert dat haar drukke leven – vooral haar rol in een realityserie en haar eigen webshop – door jeugdzorg wordt misbruikt om haar als slechte moeder af te schilderen. „Het is dus in hun ogen dat mijn deelname aan de realityserie en mijn webshop ervoor zorgen dat ik een te druk leven heb,” sneert Wendy vol ongeloof.
Ze kan het besluit niet verkroppen: „Dat doet pijn. Want ik wil mijn kind zelf in bed leggen. Ik wil zelf zijn pyjama aandoen en zijn haartjes kammen als hij uit de douche komt. Mijn kind mist mij ook, hij is gewoon van mij weggerukt. Hij huilt ook letterlijk dat hij bij ons wil blijven.”
Dat Wendy intens verdrietig is was eerder al duidelijk toen ze op Instagram dramatisch schreef: „Een kind zonder moeder is als een vaas zonder bloemen. Een moeder is voor een kind nummer één.” Duidelijk is dat Wendy niet van plan is haar strijd tegen jeugdzorg zomaar op te geven en het laatste woord hierover nog lang niet is gesproken.
Allicht krijgt ze de voogdij niet, komt omdat ze samen woont met die Gilles.
En haar verleden zal wel mee spelen ,met haar verschillende kinderen, die ook onder jeugdzorg vielen.
Ze was al bekend met verwaarlozing en alcohol misbruik, en dan ligt het volgens haar aan jeugdzorg, aan mijn hoela.
Bij Gillis moeten geen kinderen opgroeien, je ziet maar wat er van die van hem terecht gekomen is (helemaal niks).