Foto van halfnaakte Anouk zorgt voor ophef: ‘Zó gespierd? Dat geloof ik niet’

Je hebt van die vrouwen die het wat rustiger aan doen op hun vijftigste. En je hebt Anouk. Die schuift op haar verjaardag doodleuk aan bij Eva Jinek dropt terloops wat nieuwe muziek én gooit er ondertussen een foto tegenaan waar de gemiddelde personal trainer spontaan van begint te zweten. Geen ballonen, geen taart, geen kleinkind op schoot. Nee gewoon een knalharde sixpack en een attitude die nog altijd het midden houdt tussen ‘kom maar’ en ‘waag het niet’.

Wat volgde, was een talkshowmomentje van jewelste. Jinek, keurig in haar presentatierokje hield het nog netjes, maar toen ze de afgetrainde foto liet zien viel er zichtbaar een soort collectieve “huh?!” over de studiogasten. Want eerlijk is eerlijk: je verwacht van een vijftigjarige popster misschien een glamoureuze comeback, maar geen sixpack.

En dan hebben we het nog niet eens gehad over het verbale geweld dat Anouk, zoals altijd, loslaat zodra er een microfoon in de buurt is. Zo kwam haar oude, zogenaamd ‘transfobe’ opmerking weer ter sprake. Spijt? Geen greintje. “Het is niet dat ik mijn mond ga houden, want als jij mij een vraag stelt, krijg je gewoon antwoord,” zei ze met die typische ‘ik-bemoei-me-met-jouw-gevoelens-niet’-blik.

Het is die mix van brutaliteit, zelfspot en lak aan verwachtingen die haar al sinds ‘Nobody’s Wife’ in 1997 op de kaart heeft gezet. En zeg nou zelf: hoeveel artiesten halen veertien studioalbums én een Eurovisie-herkenningspunt én de titel van meest geboekte Pinkpop-act? Dat is geen toeval, dat is pure overlevingskunst in een wereld vol wegwerpidolen en tijdelijke Tiktoksterretjes.

Toch is het opvallend hoe ze nog steeds haar privéleven angstvallig afschermt. Geen juice, geen relatiegekibbel op Instagram, geen eindeloze reeksen aan samenwerkingen met hippe influencers. Anouk blijft Anouk. En dat is tegenwoordig bijna een zaldzaamheid.

Persoonlijk herinner ik me nog goed hoe ik als puber haar cd’s jatte uit m’n zus d’r kamer. Niet vanwege de zang, maar omdat ze klonk zoals ik wilde praten. Onbeschoft, eerlijk en rauw. Nu zoveel jaren later is ze fysiek in betere vorm dan ik, verbaal nog net zo ongefilterd en op haar eigen manier nóg steeds een van de weinige artiesten in Nederland die weigert te buigen voor de grillen van populariteit.

Vijftig worden? Voor Anouk betekent het vooral dat ze voortaan misschien één nachtje wacht voordat ze iemand verbaal de grond in boort. Misschien.

Hieronder de beelden: