Emotionele André Hazes over zijn zoontje kleine Dré: ‘Het ging echt niet goed met hem’

In een aflevering van De Klassenavond met Rob Kamphues waar normaal gesproken semi-ontroerende anekdotes en wat klassikale meligheid de boventoon voeren, besloot André Hazes plotseling de boel open te gooien. En niet een beetje ook. Geen gelakte televisiepersoonlijkheid dit keer, maar een zichtbaar broze vader die in de spotlights zijn verleden en dat van zijn zoontje tegen het licht hield.

En ja hoor, daar zat-ie. Met dat bekende semi-verstrooide hoofd een tikkeltje ongeschoren, maar dit keer zonder showbiz-facade. Hij sprak over zijn zoontje, kleine Dré, die – en dat kwam binnen – het zwaar te verduren heeft (gehad) op school. “Hij heeft heel veel problemen gehad op school daardoor,” vertelde Hazes, doelend op de ADHD-diagnose van zijn zoon. Maar er is medicatie en die lijkt wonderen te doen: “Daar heeft hij ongelooflijk veel baat bij.”

Dat is op zich al opvallend: André die niet over Monique of zijn moeder praat, maar over ritalin en oudergesprekken. En daar bleef het niet bij. Want plots sloeg het gesprek om naar zijn eigen jeugd. De zanger trok zonder gêne de vergelijking met zijn jongere zelf. “Ik was echt onhandelbaar omdat ik zó druk was. Ik heb het ze allemaal moeilijk gemaakt,” bekende hij. “Ik ben echt wel drama geweest.” De lach was er, maar het soort dat een beetje wringt weet je wel. Zo eentje die net te lang blijft hangen.

Natuurlijk lachten zijn oude juffen in het publiek mee wat moet je anders als een Hazes je zegt dat hij je het leven zuur heeft gemaakt? Maar tussen de regels door proefde je iets anders: spijt of in ieder geval het besef dat hij vroeger vooral werd gezien als lastig niet als kind met een hulpvraag.

Toch lijkt het tij gekeerd. Kleine Dré doet het nu goed en daar spat de trots vanaf. Niet alleen op school ook daarbuiten. Want terwijl zijn vader ooit headlines haalde met nachten doorhalen domineert junior nu het nieuws met een kinder-marathon voor het Prinses Máxima Centrum. Kijk, dát is rebranding. André 2.0, maar dan met gezonde grenzen.

Wat het meest bleef hangen was zijn verzuchting: “Ik had heel graag gehad dat dat bij ons zo leefde als nu.” Alsof hij in één zin zijn hele jeugd samenvat. Geen ruimte, geen begrip alleen chaos. Nu is er medicatie, acceptatie en een vader die zijn kind wél ziet.