Peter Gillis breekt: ‘Vieze spelletjes hebben mijn leven verwoest’

Alsof zijn leven al geen soap zonder einde was komt Peter Gillis nu opnieuw keihard op z’n plaat. De zelfverklaarde keizer van de vakantieparken die jarenlang het land plat bombardeerde met zijn ‘massa is kassa’-mantra heeft twaalf maanden cel aan zijn broek hangen. Zes daarvan mag hij onder voorwaarden thuis uitzitten, maar de klap komt hard aan. Boete erbij en voorlopig geen bedrijfjes meer runnen in Nederland. Zijn reactie? Vol wrok: “Vieze spelletjes en macht. Niet meer en niet minder.”

In een broeierig interview met Privé trekt Peter een blik ellende open. Tranen? Die houdt hij nog net binnen. Maar de frustratie druipt van zijn gezicht. “Natuurlijk voelt dit vreselijk, maar ik had dit wel verwacht,” snikt hij bijna. “Zoiets zie je aankomen. Vooral toen vorig jaar de onderzoekswensen werden afgewezen.” Met andere woorden: Gillis voelde zich vanaf het begin al kansloos. “Als ik zie wat mijn advocaat heeft aangeleverd als bewijs, waar ze niets mee gedaan hebben… Dan kon deze uitspraak niet anders.”

Opgejaagd wild

En alsof zijn leven niet al een slecht B-filmscript was somt Peter nog even al zijn eerdere drama’s op. De boodschap: deze man heeft al genoeg ellende gehad. “Het is niet zo dat het niets met mij doet,” zei hij zichtbaar gesloopt.

Familiedrama

Maar de echte mokerslag? Die kwam niet voor Peter zelf, maar voor zijn ex Treesie en dochter Inge. Ook zij zijn veroordeeld. Treesie kreeg 180 uur taakstraf. Inge zelfs 240 uur. “Dan heeft ze dit er ook nog eens bij. Hou toch op allemaal,” briest Peter. “Als er iemand gestraft ‘zou’ moeten worden, dan is het Peter zelf.”

In zijn wereldbeeld is er maar één conclusie mogelijk: hij is het slachtoffer van een vuile van bovenaf geregisseerde klopjacht. “Mijn advocaat zegt gewoon letterlijk: ‘Peter, je hebt geen eerlijk proces gehad.’”

Hoger beroep

Een knieval naar justitie? Vergeet het maar. Gillis bereidt zich voor op een hoger beroep vol strijdlust. Want Peter Gillis mag dan kopje onder zijn gegaan, een makkelijke prooi zal hij nooit zijn. “Het doet me vreselijk veel pijn,” mompelt hij. En voor het eerst sinds tijden klinkt hij even niet als de brallerige parkbaron, maar als een man die zijn keizerrijk ziet instorten tot een ruïne.